- Arcik...? - odezwała się suczka.
- Tak?
- Przepraszam...
- Za co? - oburzyłem się.
- to przeze mnie jesteś smutny... Bo pytałam o twoje życie... nie powinnam tego robić... przepraszam...
- E tam! W końcu, skoro mam,y być przyjaciółmi musimy coś o sobie wiedzieć, nie? A poza tym, mówisz, że jestem smutny? O nie!
Na uboczu leżało troszkę śniegu, dziwne bo była odwilż... Popchnąłem Islane, wpadała w śnieg... Ledwo było jej widać nos.
<Islana? xD>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz